78 yaşındaki Eric Burdon, bankadan daha büyük. Rock’n roll tarihinin en büyüklerinden. Boru değil, vaktinde Janis Joplin ve Jimi Hendrix ile birebir sahneyi paylaşmış, topluluğu The Animals ise Beatles, Rolling Stones, Who ve Kinks ile uzunluk ölçüşmüş.
Volkswagen Arena bir basketbol alanı fakat çok gayeli kullanılıyor. Sahneyi üç tarafından kuşatan izleyiciler, oturmalı sistemde yerin dörtte üçünü doldurmuş. Steril bir kalabalık var, yaş ortalaması yüksek.
Burdon uçağı kaçırmış, salona konserin başlamasına dakikalar kala girebilmiş. O nedenle konser 25 dakika geç başlıyor. Evvel The Animals 10 dakikalık uzun bir giriş yapıyor ustaya vakit kazandırmak için. Piyanoda Davey Allen, gitarda Johnzo West, davulda Dustin Koester, basta Justin Andres, saksofonda Ruben Salinas, trombonda Evan Mackey. Yaş ortalaması 30, yani The Animals 1962 yılında kurulduğunda şimdi doğmamışlardı.
Tam bir İngiliz pub’cısı
Usta nihayet görünüyor. Saçları dışında baştan aşağı siyah; göbeğin tümseğini gösteren tişört üzerine bir gömlek giymiş, düğmeler fora. Dar bir blucin; tam bir İngiliz pub’cısı. Güneş gözlükleri de eksik değil.
Sesi hırıltılı ancak minare yıkılsa da mihrap yerinde. En azından ruhu canlı. Burdon güçlü sahne duruşu ve izleyiciler üzerinde yarattığı büyü ile vakte direniyor ve hala dikkate alınması gereken bir güç olduğunu ortaya koyuyor. Vakit kapsülüne binerek yaptığımız seyahat Randy Newman bestesi “Mama Told Me Not to Come” ile başlıyor. “White Houses”, “When I Was Young”, “Bo Diddley”, “Mother Earth” ve “Spill the Wine” peş peşe gelerek en âlâ bildiği ünlü müzikleri ondan dinlemek isteyen kalabalığı mesut ediyor.
90 yıllık klâsik bir müzik olan “Where Did You Sleep Last Night” salondaki gençler tarafından Nirvana ile biliniyor, “Unplugged” albümünde Kurt Cobain tarafından söylenmişti. “It’s My Life”ın akabinde gelen Nina Simone klasiği “Don’t Let Me Be Misunderstood” cep telefonlarının görüntü kameraya dönüşmesine neden oluyor. Kırklı ellili yıllarda doğan jenerasyon bile bu alışkanlığa yenik düşmüş.
Sıra “The House of the Rising Sun”a geldiğinde herkes ulusal marş çalıyormuş üzere ayağa kalkıyor, eşlik ediyor müziğin nakarat kısmına. Bu kesim ile The Beatles’tan sonra, Amerika listelerinde bir numaraya yükselmiş İngiliz topluluğu olmuştu The Animals. Ağır bir tezahüratın akabinde çıkılan biste iki müzik ile sona eriyor bu hoş gece: “We’ve Gotta Get Out of This Place” ve “Hold On, I’m Coming”.
Bu 100 dakikalık konser yeni yetmeler için sıradan bir cümbüş olabilir fakat yaşı 60 küsur olanlar için çok özel bir geceydi. Kulis girişinde elinde plaklarla bekleyen birkaç kişi, babanın Amerika’dan geldiğini ve jet-lag olduğunu öğrenince alacağı imzalardan umudu keserek çıkışa yöneldiğinde bile, mutsuz tek bir Allah’ın kulu yoktu geceye şahit olanlar ortasında.
[email protected]
